Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΝΕΡΑΪΔΕΝΙΑ ΠΟΡΤΑ (fairy door)

Η δικιά μας νεραϊδένια πόρτα είναι γεγονός!! Το σκεφτόμουν αρκετό καιρό, από τότε που ο Δημήτρης άρχισε να αλλάζει τα δόντια του, αλλά όλο το ανέβαλα. Τις τελευταίες μέρες το αποφάσισα, όμως, για να βάλουμε λίγη από τη μαγεία του παραμυθιού στη ζωή μας…

Η βασική ιδέα είναι να τοποθετήσουμε μια μικρή πόρτα σε κάποιο μέρος του σπιτιού, που είναι η είσοδος της νεράιδας από τη νεραϊδοχώρα στο δωμάτιό μας.

Εγώ, μετά από αρκετό ψάξιμο, χρησιμοποίησα αρκετά απλά υλικά. Η πόρτα μου είναι δεν είναι ξύλινη, ως είθισται, αλλά από φελό, αλλά και πάλι βγήκε αρκετά καλή. Να συμπληρώσω εδώ ότι υπάρχουν πάρα πολύ όμορφες πορτούλες έτοιμες προς πώληση στο etsy για όποιον δεν πιάνουν τα χέρια του, αν και η κατασκευή τους είναι πολύ απλή.

Αρχικά, έκανα το προσχέδιο της πόρτας μου σε χαρτί. Εγώ την έκανα στρογγυλή γιατί μου άρεσε πιο πολύ από την ορθογώνια. Πέρασα το σχέδιο στο φελό και το έκοψα.

Στη συνέχεια το έβαψα με απλές τέμπερες. Στο ξύλο νομίζω θα είναι καλύτερα ακρυλικά χρώματα αλλά για το φελό οι τέμπερες βόλεψαν μια χαρα.

Έβαλα και ένα πόμολο (εδώ αφήνουμε τη φαντασία να δουλέψει) και με ένα γλωσσοπίεστρο έφτιαξα και την επιγραφή «Καλώς ήρθατε».

Με γλωσσοπίεστρα έγινε και η σκάλα (γιατί πώς θα κατεβαίνει η νεράιδά μας;) αλλά και η επιγραφή που έβαλα στον απέναντι τοίχο που έγραφε «Προς Νεραϊδοχώρα».

Καλή η πόρτα, αλλά πρέπει να βρούμε και ένα τρόπο επικοινωνίας με τη νεράιδα. Οπότε κατέληξα στο γραμματοκιβώτιο. Μετά από αρκετό ψάξιμο, βρήκα μια πολύ καλή ιδέα να το φτιάξω με σπιρτόκουτο. Η εκτέλεση είναι πολύ απλή: Παίρνουμε ένα σπιρτόκουτο και το βάφουμε μέσα και έξω για να είναι πιο όμορφο. Στο πάνω μέρος του κόβουμε μια μικρή εσοχή για να χωράει το γράμμα μας και αν θέλουμε του βάζουμε και μια ταμπελίτσα για να το στολίσουμε. Τα γραμματάκια τα βρήκα και τα εκτύπωσα από εδώ. Τους έγραψα και το πρώτο γράμμα από τη νεράιδα, που συστήνεται και τους ζητάει να της βρουν ένα όμορφο όνομα (ακόμα δεν έχουν αποφασίσει).

Αφού ετοιμάστηκαν όλα, τα βάλαμε στο σημείο που διαλέξαμε (δίπλα στην εξώπορτα) και  περιμέναμε αντιδράσεις το πρωί. Εννοείται ότι ενθουσιάστηκαν, αν και ο γιος μου ως μεγαλύτερος είναι ακόμα επιφυλακτικός για το αν υπάρχει ή όχι. Η Κατερίνα ενθουσιάστηκε και ψάχνει για όνομα για να της γράψει γράμμα.

 Ίσως να ασχοληθούν με αυτό για λίγες μέρες, ίσως και παραπάνω, όμως αυτή η μαγεία και η λαχτάρα όταν ξυπνάς το πρωί και ψάχνεις να βρεις τι είναι αυτό, πώς ήρθε, πώς ανοίγει η πόρτα, είναι ανεκτίμητη, πιστεύω, για την ψυχή των παιδιών. Δεν πρέπει να είναι όλα τάμπλετ, υπολογιστές, τηλεοράσεις, βιντεοπαιχνίδια… Τα παιδιά, μικρά και μεγάλα, χρειάζονται τη μαγεία του παραμυθιού στη ζωή τους, έστω και για λίγο!!!!